Dünyanın en eski yolcu femisini 18 milyon lira harcayarak lüks otele dönüştürdü

Dünyanın en eski yolcu gemisini satın aldı ve onu otele dönüştürmek için 18 milyon dolar harcadı

1914 yılında, Titanik'in talihsiz ilk yolculuğuna çıkmasından iki yıl sonra, buharla çalışan SS Medina, Virginia'daki Newport News tersanesinden ayrıldı.

Gemi, o zamandan beri birçok kez hayat buldu ve birçok isme sahip oldu; bu kariyer onu okyanuslardaki en eski aktif yolcu gemisi haline getirdi. Ancak 111 yıllık geminin son görevi, belki de en beklenmedik olanı.

Başlangıçta soğan ve diğer malları taşımak için kullanılan Medina, II. Dünya Savaşı'nda Amerika'nın çalışmalarına destek olmak üzere askere alındı. Daha sonra yolcu gemisi SS Roma'ya dönüştürüldü ve dizel motorla donatıldıktan sonra MS Franca C. adıyla yolcu gemisi olarak hizmet verdi. 1977'de bir Hristiyan kuruluşu tarafından satın alınarak misyoner gemisi ve yüzen kütüphane olan MV Doulos adını aldı.

Gemi, sonraki otuz yıl boyunca 360.000 deniz milinden fazla yol kat etti ve 100'den fazla ülkeye yanaştı . Hatta 1991'de Filipinler'de Müslüman ayrılıkçılar tarafından el bombalarıyla saldırıya uğradı ve iki evanjelist öldürüldü.

Gemi, denizde bir asırdan fazla zaman geçirdikten sonra, her şey dahil plaj tatil köyleriyle ünlü tropikal bir Endonezya adası olan Bintan'da karaya oturdu. Tarihi geminin son sahibi (veya şu anda "kâhya" olarak anılmayı tercih ediyor) olan Singapurlu iş adamı Eric Saw, son 15 yılını ve yaklaşık 23 milyon Singapur doları (18 milyon dolar) tutarındaki parasını, gemiyi lüks bir otele dönüştürmek için harcadı.

74 yaşındaki adam, geminin pruvasına inşa edilen iki katlı yeni bir yapının parçası olan otelin restoranında öğle yemeği yerken, "Bu projem olmasaydı, belki evde bir Ferrari ve bir Lamborghini'm olurdu ve her yıl ailemle birlikte dünyayı dolaşırdım," diye düşündü. Ancak tarihi gemiyi satın alma, yenileme ve karaya çekme gibi devasa bir görev, "Tanrı'nın bir emriydi."

Artık Yunanca "Işığın Hizmetkarı" anlamına gelen Doulos Phos adını taşıyan gemi, Saw'ın macerası için Güney Çin Denizi'nden özel olarak geri kazanılan çapa şeklindeki bir kıyı şeridinde duruyor. Uzun süre su hattının altında gizli kalan devasa pervanesi bugün tamamen görünür durumda. Titanik'inki gibi, perçinlerle birleştirilmiş çelik levhalardan inşa edilen geminin 120 metrelik gövdesinin alt kısmı da aynı şekilde. (Kaynak, gemi yapımında 1930'lara kadar yaygın olarak kullanılmıyordu.)

İçeride, alçak tavanlı koridorlar yaklaşık 100 oda ve süite açılıyor. Bazılarında hâlâ dairesel pencereler bulunuyor. Diğerlerinde ise, bir zamanlar denizcilerin gemide hareket etmek için kullandığı, ancak şimdi özel, deniz manzaralı balkonlara bölünmüş yan güvertelere açılan, aşağı çekilebilir kulplu ağır metal kapılar bulunuyor.

Otelin 2019'daki ilk açılışı, başarısız bir başlangıç ​​oldu. Bintan'ın turizm odaklı ekonomisinin temelini oluşturan varlıklı tatilcilerin yaşadığı Endonezya ve komşu Singapur tarafından uygulanan sıkı Covid-19 seyahat kısıtlamaları, faaliyetleri fiilen durma noktasına getirdi. Singapur, sınır önlemlerini 2023 yılına kadar tamamen kaldırmadı. Ancak şimdi yeniden faaliyete geçen Saw, genç ailelerden denizcilik tarihi meraklılarına kadar herkesi çekmeyi umuyor.

İş adamı, ziyaretçilerine bir denizcilik deneyimi sunmaktan açıkça keyif alıyor. CNN'e tekneyi gezdirirken, geleneksel otellerle ilgili ifadeleri defalarca düzeltti: Buradaki çalışanlar personel değil, "mürettebat". Misafirler odalarda uyumaz, bunlar "kamara". Burası bir kat değil, bir "güverte".

Gemi, yasal olarak artık bir bina olarak sınıflandırılabilir, ancak Saw, buradaki yaşamın o kadar gerçekçi bir gemi hayatı olduğunu, hatta bazı misafirlerin "özellikle ambar pencerelerinden dışarı bakıp dalgaları gördüklerinde biraz deniz tuttuğunu" iddia ediyor.

"Ama birkaç saat sonra alışıyorlar" diye espri yaptı.

Hurdalıktan kurtarıldı

Saw, 2010 yılında geminin mülkiyetini devralmadan önce, geminin geleceği pek parlak görünmüyordu. MV Doulos artık denize açılmaya uygun görülmüyordu ve yolcu güvenliği ve yangın önleme konusundaki yeni denizcilik yönetmeliklerine uyum sağlamak muhtemelen milyonlarca dolarlık ek yatırım gerektirecekti.

Teknenin eski sahibi, potansiyel alıcıların tekliflerini beklemek üzere tekneyi Singapur'daki bir kuru havuza gönderdi. Saw'a göre, ilgilenenler arasında gemiyi hurda metal için sökmeyi planlayan gemi sökümcüleri de vardı. O dönemde Sentosa Adası'nda üç katlı Mississippi tarzı bir çarklı vapurda restoran işleten iş adamı, gemiyi Hristiyan hayır kurumlarına fayda sağlayabilecek bir girişime dönüştürmeyi hayal ediyordu. Bu nedenle, net bir planı olmamasına rağmen, 900.000 avro (1,1 milyon dolar) tutarındaki kazanan teklifi sundu.

Bu, projenin toplam maliyetinin yalnızca küçük bir kısmıydı. Saw, üç yıldan fazla bir süre boyunca, memleketi Singapur'daki yetkililere kalıcı bir yer sağlanması için lobi yaparken, rıhtım ücretleri ve bakım masrafları için para harcadı. Görüşmeler başarısız olunca, daha uzaklara yöneldi.

Dileği kabul edildi ve yapay yarımadanın inşası 2014 yılında başladı. Bu arada, arızalı gemi, motorları zaten devre dışı bırakılmışken, onarım için komşu Batam adasına çekilmişti. Ancak en büyük teknik zorluk hâlâ karşımızdaydı: 6.800 tonluk gemiyi karaya çıkarmak.

Saw'ın geminin nasıl dönüştürüldüğünü anlattığını dinleyin.

Ekim 2015'te, o zamanlar 101 yaşında olan MV Doulos Phos, Batam'dan Bintan'a son okyanus yolculuğunu yaptı. Geminin karaya çekileceği bir havuz oluşturmak için son dinlenme yerinin yanındaki deniz tabanı kazıldı.

Kazanılan arazinin tamamen oturması genellikle yıllar, hatta on yıllar alır, bu yüzden Saw'ın mühendisleri teknenin oturacağı, bazıları 130 feet'ten daha derin olan, taban kayasına çakılan kazıklarla desteklenen 120x15 metrelik bir beton platform tasarladılar.

Devasa hava yastıklarının makara görevi görmesiyle, bir dizi mekanik vinç gemiyi geçici bir kızakta 165 metreden fazla yukarı çekmeye başladı. Saw, çekme işleminin yedi "tırnak ısırtan" hafta sürdüğünü, yani planlanandan üç kat daha uzun sürdüğünü söyledi. İlerleme genellikle acı verici derecede yavaştı: "İyi bir günde beş metre; kötü bir günde bir metre bile değil."